Klinika Lalek – Off-Baza

Siedziba: Wolimierz, gm. Leśna, powiat lubański
Rok założenia: 1988
Sala: Stacja Wolimierz – dawna stacja PKP, obecnie pod opieką teatru/fundacji
Największa impreza: Festiwal Wiejskich Alternatywnych Społeczności (Wolimierz, 2000), Festiwal Śmiechu (Wolimierz, 2003), Festiwal Twórców Teatru – XX lat Teatru Klinika Lalek – Wolimierz 2008, Festiwal Wody (2015)
Dane kontaktowe: Stacja Wolimierz, ul. Dworcowa 73, 59820 Leśna,
tel. 697 712 844, klinikalal@gmail.com

https://www.facebook.com/teatrklinikalalek/

Grupa zawiązała się na Wydziale Lalkarskim PWST we Wrocławiu i jeszcze w trakcie studiów zrealizowała cztery przedstawienia oraz opublikowała manifest Med-Art o uzdrawiającej mocy sztuki. Aktorzy wraz z ekologami założyli Fundację na Rzecz Wspierania Kultur Alternatywnych i Ekologicznych. Poszukując miejsca do realizacji swoich idei, w 1991 r. przenieśli się do Wolimierza, zabytkowej wioski na Pogórzu Izerskim. Odtąd działają jako wędrowny wiejski teatr lalkowy. Artyści metaforycznie nazwali Wolimierz Międzyplanetarnym Królestwem Sztuki, Otwartym Samowystarczalnym Miejscem Szczególnego Przenikania.

Tworzywem-bohaterem jest w tym teatrze nie tylko lalka, ale i figura, machina, grające instalacje, stwory, ludzie i żywioły. Zespół realizuje widowiska plenerowe, np. parady uliczne i spektakle grane na łące, a także przedstawienia w przestrzeni zamkniętej, akcje plastyczne, warsztaty i koncerty z małą formą teatralną. We wszystkich wspomnianych formach muzyka wykonywana jest na żywo przez muzyków i aktorów (we współpracy z zespołami Kinior Sky Orkiestra z Kielc, Czerwie oraz Graal).

Motywy pojawiające się w spektaklach Kliniki Lalek to m.in. świat baśni i fantastyki (Księga Gór), szeroko pojęta kosmogonia (Poemat o Słońcu i Księżycu, 1994, Kosmosaga o ostatniej kropli wody, 1999), alchemia, uwalnianie w sobie szczęścia oraz regionalizm (Izerokarkonoska pastorałka, Duch Gór; obydwa spektakle z muzyką świeradowianina Andrzeja Szymalskiego). Formotwórczej inspiracji dostarczają też często sztuki plastyczne (Zaproście mnie do stołu, 1997).

Istotnym wątkiem w repertuarze Kliniki Lalek jest teatr dla dzieci, ujmujący widzów bogatą warstwą wizualną (Momo wg M. Endego, 1989; Piotruś Pan i Piraci, reż. Wiktor Wiktorczyk, współpraca z wrocławskim środowiskiem lalkowym pod egidą Centrum Sztuki Impart, 2010).

W działalności stowarzyszenia nie do pominięcia jest organizacja festiwali kultury alternatywnej, przyciągających do Wolimierza w lipcu każdego roku artystów, osoby i środowiska kreatywne i niezależne.