Off-Baza

Teatr Fredreum


Siedziba: Przemyśl
Rok założenia: 1869
Sala: Zamek Kazimierzowski
Aktualna liczebność zespołu: 23
Największa impreza: Przemyska Wiosna Fredrowska
Dane kontaktowe: ul. Grodzka 1, 37-700 Przemyśl,tel. 16 678 25 43, 534213 655, biuro@fredreum.pl

http://www.fredreum.hekko24.pl/


owarzystwo Dramatyczne im. Aleksandra Fredry „Fredreum” założone zostało w 1869. Od początku zespół pra­cował w Zamku Kazimierzowskim w Przemyślu. W pierwszych latach działalność tej amatorskiej grupy była utrudniona przez problemy lokalowe. Mimo wszystko aktorzy grali w małych do­mach kultury i prywatnych mieszkaniach. Po kilku latach podjęli działania na rzecz otrzymania jednej z sal Zamku Kazimierzowskiego w użytkowanie. Niestety do­piero w 1885 roku teatr otrzymał na to zgodę i przeprowadził się na stałe do Zamku. Co ważne, członkowie Towarzystwa musieli na własny koszt zrobić remont, tak by przystosować wnętrze do wymogów pracy teatralnej. Dwie wojny światowe zakłóciły pracę teatru i ponownie doprowadziły do zrujnowania budynku. W 1947 roku zespół otrzymał tytuł Stałego Niezawodo­wego Teatru i od tego czasu pracuje nieprzerwanie.

Przez lata działalności Teatr Fredreum dał blisko sto pre­mier. Najczęściej na scenie pokazywano teksty Aleksandra Fre­dry, choć zespół sięgał również po utwory innych autorów, pol­skich i zagranicznych, klasyków, komediopisarzy oraz autorów współczesnych. Oprócz sceny przemyskiej grupa prezentuje spektakle w Surochowie, gdzie urodził się ich patron, w Niena­dowej k. Dubiecka, gdzie spędził dzieciństwo w majątku dziad­ków, oraz we Lwowie, gdzie zamieszkiwał i zmarł.

Obecnie Towarzystwo Dramatyczne liczy kikudziesięciu czynnych członków, w tym 23 aktorów sceny na Zamku Kazi­mierzowskim. Podtrzymywana jest tradycja aktora amatora. Występujący nie otrzymują wynagrodzenia, ponieważ skromne wpływy z biletów często nie starczają nawet na pokrycie pod­stawowych potrzeb. Przemyska scena nie zatrudnia aktorów zawodowych, a zaprasza do współpracy mieszkańców miasta i okolicznych wsi. Dla Teatru najważniejsza jest pasja, zaanga­żowanie, ale także zróżnicowanie twórców, ich doświadczeń, wykształcenia i wieku.