Tadeusz Nyczek, Teatr „Pleonazmus”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979
Niewielka, bo licząca zaledwie 109 stron i składająca się z pięciu niedługich rozdziałów, książka krytyka literackiego, teatralnego i plastycznego Tadeusza Nyczka poświęcona historii krakowskiego teatru Pleonazmus, który działał przy Uniwersytecie Jagiełóńskim w latach 1970-1976. Zespół pod kierownictwem reżysera Ryszarda Majora hołdował zasadzie kreacji zbiorowej, wypracował metodę gry aktorskiej opartej na improwizacji i spontaniczności działań, dzięki czemu stał się wyjątkowo oryginalnym teatrem alternatywnym swoich czasów. Przedstawienia zrealizowane przez Teatr Pleonazmus to: Teatr Pana Białoszewskiego (1971), To, co teatralne (1971), Szłość samojedna (1972) — aluzyjna przypowieść posługująca się wariantami semantyczno-słowotwórczymi czasownika „iść” oraz Straż pożarna by nie zmogła, jedna, druga, trzecia… (1973) i Wybrane sceny z najnowszej naszej dekadencji (1974) — spektakle demaskujące społeczne absurdy.
Do nabycia w antykwariatach